اولین پست 1390
اولین پست 1390 دخترم! عزيز از جانم!
فقط خدا ميدونه كه تو چقدر مي فهمي و درك ميكني!
و من موندم حيرون و متعجب از اينكه چطور ممكنه يك دختر سه ساله گاهي وقتا بيشتر از كساني كه چند برابرش سن دارن مراعات خيلي چيزا رو بكنه.
هيچوقت نگاه و كلام نگران و اشكهاي گرمتو اون موقع كه بشدت به زمين خوردم كه هي پشت سر هم ازم ميپرسيدي مامان چي شده؟بلند شو و منو تكون ميدادي يادم نميره.اون موقع برام خيلي بزرگتر شدي از خيلي سالهاي نيومده كه با لطف خدا در كنار هم تجربه شون ميكنيم.
يك ماه كنارت موندم توي خونه.گاهي محكم كوبيدي توي گچ پام و بعد هم اومدي خودتو لوس كردي و انداختي توي بغلم و گچ پامو ناز كردي و بوسيدي
يك ماه همش ميگفتي وقتي پات خوب شد تو منو ببر حموم، تو منو بشور، تو منو ببر پارك و تاب و سرسره سواري، تو رانندگي كن و منو ببر خيابون تا دور بگرديم
و حالا كه گچ پامو باز كردم هرچند هنوز پام درد داره تحمل ميكنم و يكي يكي قولهايي كه با اون انگشت كوچولوي آخريت ازم تائيديه گرفتي رو دارم عمل ميكنم
من با تو خوشم اي مايه زندگي من.فقط خدا ميدونه به عشق تو دارم زندگي ميكنم!
